سلام دوستان خوب و همراهان عزیز

از امروز تصمیم دارم تا خاطرات کاری و اتفاقاتش رو براتون بنویسم. امیدوارم خوشتون بیاد و براتون مفید باشه، به خصوص برای کسایی که می خوان وارد بازار کار بشن.

داستان شروع کار من از زمانی شروع شد که من فقط 10 سال داشتم و خیلی دلم می خواست مثل بقیه دخترا ناخنام لاک داشته باشه،اون وقتا خانواده هایی که کمی مذهبی بودن، خیلی روی استفاده از لوازم آرایش تعصب نشون میدادن.بنابراین، دخترایی مثل من برای یه لاک ساده ناخن،گاهی دچار دردسرایی میشدیم که واویلا.

یه روز که بابام برای نرده های خونه رنگ خریده بود، یواشکی رفتم سراغ قوطی رنگ و حسابی دلی از عزا درآوردم. مامانم که متوجه شد،اول یه کتک سیر منو زد و بعد با تینر افتاد به جون دستای من. اون روز خیلی خوشحال بودم چون برای اولین بار ناخنمام رنگی شده بودن. بوی تینر با اینکه تند بود اما برام لذت بخش بود، چون یاد گرفتم از اون به بعد هر وقت ناخنامو رنگ کنم، چه طوری میشه پاکش کرد. از اینجا بود که آخر هفته ها که پدر و مادرم می رفتن بیرون،ناخنامو رنگ میزدم و کلی باهاشون می رقصیدم و حال می کردم و قبل از اینکه برگردن با تینر پاک می کردم.

بعد از اون کم کم پولامو جمع می کردم و می رفتم رنگای مورد علاقمو از مغازه رنگ فروشی می خریدم. اینجا بود که با تون رنگها آشنا شدم و برای اینکه مجبور نباشم قوطی رنگای زیادی بخرم، شروع کردم به ترکیب کردن رنگا و پولم رو برای خرید قلم مو و اکلیل پولک و چیزای دیگه کنار می گذاشتم، آخه تا قبل از اون با سر چوب کبریت ناخنامو رنگ می زدم. حالا دیگه نه تنها ترکیب رنگ یاد گرفته بودم، بلکه دیزاین هم می کردم، کاری که اون موقع عرف نبود ولی من دوست داشتم، دختره دیگه زرق و برق می دوسته خوب. بعد از گذشت حدود دو سال مادرم که از علاقه من به آرایشگری و رنگ بازیام خبردار شده بود، قول داد اگه معدل امتحان نهایی سوم راهنماییم بالاتر از 18 بشه تابستون همون سال اجازه میده برم پیش مادر همکلاسیم و کنارش آرایشگری یاد بگیرم.بالاخره امتحانامو دادم و روز کارنامه گرفتن رسید.....

ادامه دارد.....